Het vuur van vrijheid via een weg van verzoening
Gestript van gehechtheid aan geld, materie, de beperking van het ego en duale denken in ongelijkheid, heb ik niets meer te geven dan de kern van mijn zijn, mijn wezenlijkheid, mijn essentie, mijn ware licht.
Kan ik mij hiermee verzoenen? Durf ik dat aan?
Kan ik mij er aan over geven dat dit voldoende is voor de nieuwe tijd, en het nieuwe aardse bestaan?
Deze uitnodiging voelde ik na afloop van mijn recente verzoeningsreis naar Duitsland. De intentie van de reis was om – letterlijk – voetstappen te zetten en een energetische weg af te leggen voor verzoening op vele lagen en vlakken. Verzoening met geheugeninprenting uit het verleden, slachtofferschap, daderschap en verlichting van de pijn van de herinnering, de ‘yad vashem’. Als gevolg van WOII en de Atlantis-tijd.
Daarmee ging het ook om in vrijheid stelling van een perspectief en beleving van vrijheid. Die vrij is van enige vorm van schuld, schuldgevoelens, schuldvragen, ten laste leggingen en/of pijn van het stempel van anders zijn (dan de gestelde norm). En verder om een vrijheid stelling betreffende ‘de vrije wil als basis voor de eigen autonomie, ‘ware’ vrijheid en veilig thuis op aarde’.
Het vuur van het zijn van vreugde
Zo was het op de plek van verdere doorvoering destijds in WOII van de rassenwetten – de ontneming van gelijke burgerrechten en vervolging en uitsluiting van bevolkingsgroepen – en tevens de plek van de beëindiging hiervan, dat ik deze wetten uitnodigde of ze er aan toe waren mee te gaan in de heelheid en eenheid. Na een JA ervaren te hebben, hebben mijn reisgenoot en ik ze licht en liefdevolle aandacht gegeven. Net zolang tot de vreugde op deze plek die zoveel leed en zwaarte voortbracht en vastgehouden heeft, weer voelbaar was voor ons beiden.
Dit vreugde gevoel kreeg later vervolg met een bekrachtiging en ontsteking van het vreugdevuur, de vlam van vrijheid of vuurvlam van éénheid en heel zijn. Dit is door ons ervaren door het actief voeden van het ontvangen en doorgeven van deze vuurvlam, tot in het oneindige. Zowel in het collectief (van de mensheid), als in het harmonische geheel van onze fysieke krachtlagen – van het hoofd, hart, hara of buikcentrum, de wil, voeten en handen, zie hiervoor het artikel ’hoe sta jij in de kracht van jouw eigen wijsheid?’.
Het vuur van bezield zijn
Daarnaast wilde de essentie van de Germaanse hoofdstammen, hun windstreken, (mythische) wijsheden en talen – die destijds het huidige Noord-Europa bevolkten – vanuit vrije wil en als één geheel weer opgenomen worden in het collectief van de mens. Samen met hun totemdieren. Wij hebben deze opname ervaren met een instroming in het collectief. Met daarbij een bijdrage aan het ontvangen en doorgeven van de vuurvlam.
De stamvaders en -moeders van deze Germaanse hoofdstammen behoren tot een oude oorspronkelijke stamgroep binnen het collectieve bewustzijnsveld van de mens, de Noordmannen. In vroege (oer)tijden gevestigd in het noordelijk halfrond met een spirited bewustzijn en geaard besef dat alles een essentie, bezieling, lichtkern of goddelijke vonk in zich draagt. Ieder wezen, de mens, dieren, andere wezens, planten, stenen, mineralen e.d.
Het vuur van een veilig thuis
Ook de Duitse Hanzesteden en graalsteden vervullen een rol in de vrijheid stelling als basis voor een veilig en vrij thuis. Om weer een grondveste en huisvesting te zijn van licht, liefde en vreugde. In wisselwerking met hun bewoners om daarmee de mens, ons, te ondersteunen in de huidige transformatie en weg naar de nieuwe tijd.
We hebben deze steden liefde voor het licht meegegeven en compassie en begrip voor hun leed en alle gevallenen/slachtoffers van toen en nu. Tot we terugkregen ‘de herinnering met het verleden is opgelost om weer heel te zijn in het nu’ – lees opgelost als kan vrij aanwezig zijn zonder belasting, interpretatie of waardeoordeel.
Het vuur van koestering
Verder ging de reis om het aansteken van het innerlijk vuur van het Mannelijke en Vrouwelijke. Vanuit een diepe verzoening met de duurzame ontwrichting van hun natuurlijke éénheid en de kern van ieders eigen slachtofferschap en daderschap hierin. Vanuit bezinning en vergeving van de eigen rol zonder voorwaarde stelling, aanname, veroordeling of schuldperspectief.
Wij hebben dit proces – innerlijk – doorlopen vanuit het vuur van de hara/buikcentrum, het vuur van daadkrachtigheid en het vuur van het hart. Een proces in gezamenlijkheid. Om beide delen, beide aspecten, elementen en principes, in verbinding en harmonie samen verder te kunnen laten gaan en te bekrachtigen – zie ook het artikel aangaande empowerment van het goddelijke vrouwelijke.
Gaandeweg het proces hebben wij ervaren dat de vuurkern bij het Mannelijke begon te staan net als bij het Vrouwelijke. Waarna in het midden een gedeeld vuur ontstond. Ook na de reis is door verschillende mensen de hernieuwde harmonie in verbinding gevoeld en ervaren, in zichzelf en in hun relatie.
In zekere zin ging de reis om bronverbindingstukken en hun grondtoonverbinding of anders gezegd verbinding van stukken met de bron en hun grondtoon, te herstellen en verzoenen. Zodat ze zich weer gekoesterd kunnen weten/voelen in en vanuit de veilige bedding van eenheid en heelheid.
Bevrijdingsdans
Voor mij begon deze reis begin mei 2012 met een puntzetting en bevrijdingsdans :
Ik ben het resultaat van eeuwenlange en vele generaties joods bloed,
verbonden met vervolging en mystiek, met haat en bewondering, verguizing en bejubeling.
Ik ben diepgewortelde pijn en een bron van vreugde, en
onlosmakelijk vereenzelvigd met slachtoffer-zijn en daderschap.
Wanneer stop IK met slachtoffer-zijn?
Om te erkennen dat ik :
verblind door pijn, niet kon zien dat ik slachtoffer en dader ben;
verscheurd door pijn, niet bij machte was deze tweeledigheid te voelen;
verlamd door pijn, bleef hangen in de worsteling.
Ik dank de ervaring, het inzicht.
Ik buig voor wat was, en kies voor de weg van de dans en de vreugde.
Laat herboren worden de dans van vreugde, in de harten van de mens. (5 mei 2012 ©Yael)
De weg van deze wens ontvouwde zich de jaren erna tot in het hier en nu. Na de reis naar Duitsland voelde ik mij uitgenodigd om mij te verzoenen met de vraag of ik kan berusten in het feit dat letterlijk gestript van geld en materie, vrij van de beperkende wil van het ego en het duale denken in ongelijkheid, ik niets anders te geven heb dan mijn ware licht.
Dat dit volstaat voor mijn aardse bestaan. Ook al lijkt dit in onze vooralsnog voorwaardelijk ingerichte maatschappij onhoudbaar. Ook al heb ik geen idee hoe zich dit praktisch laat vertalen gezien de realiteit van onze huidige samenleving. En toch zeg ik volmondig JA.
Laat herboren worden de levensdans van het zijn van vreugde, in het fysieke aardse bestaan.
“ Herinner mijn ware licht, opdat het voor altijd moge schijnen en vreugde moge brengen.
Herinner mijn ware licht, die ene toon die alles verbindt. Her-inner mijn waarachtigheid. ”
20 november 2017
Met dank aan mijn reis en diepe dankzegging
– aan het praktisch mogelijk maken van deze reis door Ada
– aan Ingrid voor ons gezamenlijke intensieve voorbereidingswerk
– voor de gegeven gedragenheid op afstand van Ingrid, Marieke, Nathalie en Marlies
– aan allen die bewust of onbewust hebben bijgedragen aan waar we nu staan mbt de nieuwe tijd.